Το καλοκαίρι φεύγει ολοταχώς. Ο χρόνος, ανέκφραστος και σκληρός, ξαναφέρνει τους κατεργάρηδες στους πάγκους τους. Γύρω, ο ανελέητος σπαραγμός περνάει στην οθόνη και μας τρομάζει, έρχεται στη μνήμη και μας απειλεί. Πάλι ο χρόνος, ο πανδαμάτωρ – γιατρός, μας επιστρέφει, και μας «λησμονεί». Έρχεται η ώρα των μαθητών. Η ευλογημένη «κατάρα» του σχολειού και η αμετανόητη επέλαση των ενόχων.
Βαριά η ατμόσφαιρα, η της κρίσεως. Και το μέσον των διεκπεραιωτών ατελέ-σφορον. Μα τα επί τάπητος θέματα θα επι-κυλήσουν και το δυσκοίλιον να… ελευθερωθεί. Ή θα μας καταβροχθίσει!
Έρχεται η ώρα των μαθητών. Kαι των χειρών του τέρατος το νίψιμο πλησιάζει. Ο δεύτερος γύρος – δεύτερος αγών (;) απαιτεί αποτέλεσμα. Ου γαρ την ανοχήν του διαχωρισμού θα ενισχύσωμεν, μηδέ και την αδυναμίαν θα δικαιώσωμεν.
Τα ίδια απ’ όλους και για όλους λοιπόν! Για τη μεταφορά των μαθητών λέω, της οποίας η ώρα έρχεται και αμέριμνους θα μας βρει. Θυμηθείτε με, η πολιτεία τα ίδια ΔΕΝ θα δώσει, κανένας δεν θα πάρει και άντε η γκρίνα απ’ την… Αρχή. Η Αρχή όμως οφείλει να είναι για όλους η ίδια κι όχι για τους μισούς Αρχ…ίδια. Όχι μέριμνα μόνο για τη μεταφορά των μισών. Είναι το προνόμιο της αδικίας.
ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΗΓΟΣ
ΠΗΓΗ: εφημερίδα "Πλατύ Ρείθρον"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου