METEKΛΟΓΙΚΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΓΙΑΤΙ...

"ΕΞΕΣΤΙ ΚΛΑΖΟΜΕΝΙΟΙΣ ΑΣΧΗΜΟΝΕΙΝ"

Οι Κλαζομενές ήταν μια σπουδαία, πλούσια και ισχυρή πόλη, σύμμαχος της Σπάρτης, κτισμένη επί της ακτής της Ιωνίας, πλησίον της ομώνυμης νησίδας, περίπου στην ευθεία που συνδέει τη Χίο με τη Σμύρνη. 

 Κάποια χρονική στιγμή επισκέφθηκαν τη Σπάρτη απεσταλμένοι των Κλαζομενίων. Κατά την παραμονή τους στη Σπάρτη η συμπεριφορά τους ήταν αυτό που σήμερα θα λέγαμε συμπεριφορά “χωριάτη”, άσεμνου και χυδαίου, που ούτε γνωρίζει, ούτε ενδιαφέρεται να ακολουθήσει κανόνες συμπεριφοράς και έθιμα καλής διαγωγής, ελαττώματα για τα οποία είχαν γενικώς κακό όνομα οι Κλαζομένιοι. Μεταξύ των άλλων, τους καταλογίζουν ότι, κατά την παραμονή τους στη Σπάρτη, “ελέρωσαν” (άλλοι λένε ότι μαύρισαν με καπνιά) τους θώκους των εφόρων, που βρίσκονταν στον χώρο της εκκλησίας του δήμου.


Οι Σπαρτιάτες μαθημένοι στην πειθαρχία και την αυστηρή τήρηση των νόμων, δυσφορούσαν, τόσο με τους Κλαζομένιους για την απαράδεκτη συμπεριφορά τους, όσο και με τους εφόρους για την ανοχή τους σ΄αυτή τη διαγωγή.

Οι Έφοροι βρέθηκαν σε δύσκολη θέση, γιατί δεν ήθελαν να χαλάσουν τις σχέσεις της Σπάρτης με μια σημαντική συμμαχική πόλη, από την άλλη όμως αναγνώριζαν την δικαιολογημένη αγανάκτηση των Σπαρτιατών, τους οποίους δεν ήθελαν να συνηθίσουν στην ανοχή της απειθαρχίας και της αυθαιρεσίας απέναντι του νόμου. Αντέδρασαν λοιπόν με τον εξής τρόπο: έβαλαν τον κήρυκα να περιφέρεται στην πόλη ξεφωνίζοντας “έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν”, δηλαδή επιτρέπεται στους Κλαζομένιους να κάνουν απρέπειες. Με τον τρόπο αυτόν πετύχαιναν δύο στόχους:

- “νομιμοποιούσαν” τη συμπεριφορά  των Κλαζομενίων, που είχαν πια την ειδική “κατ΄εξαίρεσιν” άδεια να συμπεριφέρονται διαφορετικά από τους άλλους και να ασχημονούν

- “χτυπούσαν καμπανάκι” για τους Κλαζομένιους, που όσο “βλάχοι” κι αν ήταν, καταλάβαιναν ότι δεν φέρονται σωστά και ότι η διαγωγή τους ενοχλεί.

Η φράση παρέμεινε έκτοτε παροιμιώδης και χρησιμοποιείται συχνά ως τις μέρες μας. Αν κάποιος συκοφαντείται ή κατηγορείται αδίκως ή  θέλει απλώς να δείξει ότι αυτό συμβαίνει, απαντά στις κατηγορίες λέγοντας “έξεστι (τοις) Κλαζομενίοις ασχημονείν” που δείχνει την έκφραση μιας περιφρόνησης και σημαίνει περίπου “από τέτοιας ποιότητας ανθρώπους, σαν τους κατηγόρους μου, είναι αναμενόμενο, μόνο τέτοια συμπεριφορά μπορείς να περιμένεις” ή ίσως “δεν αξίζει να ασχοληθώ και να απαντήσω σε γνωστούς συκοφάντες” ή ενδεχομένως “είναι γνωστό ότι αυτός που με κατηγορεί είναι σεσημασμένος για απρέπεια και χυδαιότητα” ή κάτι παρόμοιο. Οι “Κλαζομένιοι” στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι οι χυδαίοι, οι άσεμνοι, οι έτοιμοι να “λερώσουν θώκους” ασχημονούντες.

Οι Λατίνοι χρησιμοποιούσαν μια διαφορετική φράση, όχι ακριβώς με την ίδια έννοια, αλλά με την ίδια πρόθεση, για να απαντήσουν σε ορισμένες αστήρικτες κατηγορίες: “Υπάρχουν κατηγορίες που είναι για σένα ο καλύτερος έπαινος”.

Τις πιο πολλές φορές η παραπάνω φράση ισχύει, είναι πιο σωστή, πιο κοντά στην αρχαία φράση του τίτλου μας και μπορεί να λεχθεί, λιγάκι τροποποιημένη: “Υπάρχουν άνθρωποι, που η κατηγορία τους είναι για σένα ο καλύτερος έπαινος”.

.......................................................................................................
                                                                                            
Στον πιο σκληρό εκλογικό αγώνα των τελευταίων δεκαετιών ήμουνα στο πλευρό του Στανίτσα. Νοιώθω δικαιωμένος, όχι από το τελικό αποτέλεσμα το οποίο ήταν κατώτερο των υπέρ του Στανίτσα εκτιμήσεών μου, αλλά από τον τρόπο που εξελίχτηκε ο προεκλογικός αγώνας. Απέναντι στο συνασπισμένο μπλοκ του σκοτεινού και σκληρού πολιτικού κατεστημένου, μια ομάδα νέων και άπειρων στη «πολιτική» ανθρώπων έδωσε έναν έντιμο αγώνα και νίκησε. Μια γρήγορη εκτίμηση των συνθηκών δείχνει ότι παρά την μικρή σε μέγεθος, η νίκη αυτή ήταν η μεγαλύτερη και σημαντικότερη που έχει σημειωθεί στον τόπο μας. Και η νίκη αυτή δεν ήταν τυχαία.  Ήταν αποτέλεσμα μιας μεγάλης προσπάθειας κάποιων ανθρώπων που έπρεπε να περάσουν συμπληγάδες και να πείσουν ότι δεν είναι «τέρατα», δεν τρώνε ανθρώπους και είναι ειλικρινείς.

 Απέναντί τους όλοι οι άλλοι. Πλεονέκτημά τους αρχικά, το «καινούργιο» που έφεραν στον πολιτικό στίβο, το οποίο έπρεπε να προβληθεί, όμως από μόνο του δεν θα έκανε τη διαφορά. 

Ο κύριος άξονας πάνω στον οποίο αποφασίστηκε να «στηθεί» ο προεκλογικός αγώνας αποφασίστηκε να είναι οι χαμηλοί τόνοι, η υποχώρηση στις προκλήσεις, η σιγή.

Και αναμένοντας τα λάθη των αντιπάλων….

Το ολέθριο λάθος της επικοινωνιακής τους τακτικής! 

Το μπαράζ των δημοσιευμάτων και σχολίων στο διαδίκτυο με την ανέλπιστη ευεργεσία της υποστήριξης του Λιβιτσάνη από το   I love Ithaki, με διαβεβαίωναν πως οι αντίπαλοι είχαν αυτοπαγιδευτεί. Αρκεί κανείς να μην τους απαντήσει, αρκεί να νοιώσουν την απαξίωσή μας. 

Έτσι τηρήθηκε απόλυτα ο κανόνας της ΧΡΥΣΗΣ ΣΙΩΠΗΣ. Έτσι οι… επιπόλαιοι συντάκτες των κειμένων υποστήριξης του Θανάση αναγκάστηκαν να γράφουν και να απαντούν μόνοι τους, να προσπαθούν να μαζέψουν το δηλητήριο τους όταν ένοιωθαν ότι γυρνούσε προς το μέρος τους, να ψελλίζουν κάτι για προβοκάτσια (αργότερα θα πούμε και για τις προβοκάτσιες) όταν τους πετροβολούσαν τα λιβελογραφήματά τους… 

Με λίγα λόγια, στην προσπάθειά μου να βοηθήσω το Στανίτσα δεν υπήρχε λόγος να γράψω τίποτα παραπάνω από αυτά που ήδη είχα γράψει. Αρκούσε πλέον να προτρέπω όσους περισσότερο μπορούσα να διαβάζουν τους άλλους. Την διαδικτυακή νίκη στο Στανίτσα προσέφερε ο τρόπος υποστήριξης του Λιβιτσάνη από το I love Ithaki και το facebook του Θανάση και των «επιτελών» του.

                                                                 Συνεχίζεται………………..

                                                                          Ευθύμιος Βαρβαρήγος