Έτσι τέλειωνε το τελευταίο γράμμα της ξαδέρφης μου Σταυρούλας, που γεννήθηκε, ζει στη Νέα Ζηλανδία και γνώρισε τη μάνα μου σε δυο ολιγοήμερα ταξίδια της στο Θιάκι.
....................................................
Αν ζούσες σήμερα μανούλα, θα σου έφερνα τα λουλούδια που δε σου έφερα ποτέ.
Πέρασα ολόκληρη ζωή στην αγκαλιά σου, όμως άργησα πολύ να καταλάβω πως ήσουν το σημαντικότερο πρόσωπο που συνάντησα στη ζωή μου και… δεν πρόλαβα. Πόσο όμως σ’ αγαπούσα και το ήξερες! Πόσο και συ μ’ αγαπούσες και ήσουνα Η ΜΑΝΑ!!!Χωρίς σχολείο, χωρίς γράμματα, χωρίς «αριστοκρατικές περγαμηνές», μα με ένα υπέρογκο φορτίο ευγένειας και καλοσύνης. Αγώνας χωρίς κούραση η ζωή σου. Όρθια πάντα, μ’ ένα χαμόγελο για να ξεγελάει τη φτώχεια και τον πόνο σου δίπλα στα παιδιά σου και τα εγγόνια σου! Ταπεινά πάντα αλλά περήφανα με την αγάπη σου για τον κόσμο να ξεχειλίζει παντού!
Ξέρω πως είναι αδύνατο να σου μοιάσω, είμαι όμως τόσο περήφανος που ήσουν η μάνα μου και σ΄ ευχαριστώ!
Ξέρω πως όταν έφευγες σφίγγοντάς μου το χέρι, ήξερες πόσο σ’ αγαπώ και πως τον τελευταίο μεγάλο πόνο σου απάλυνε η αγάπη που είχαν όλοι για σένα. Γιατί όλοι σ’ αγαπούσαν μανούλα!
Ξέρεις μανούλα τι λένε στην Αγγελική όλοι όσοι σε γνώρισαν;
«Κοίτα Αγγελική να μοιάσεις στη γιαγιά σου. Την αγία Αγγέλω!»
Και η Αγγελική που σ’ ευγνωμονεί γιατί εσύ την ανάθρεψες, είναι τόσο περήφανη για σένα!
Μάνα για όλα σ’ ευχαριστώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου