Σε μια κοινωνία που θέλει να «διασωθεί», σ’ ένα κόσμο που θέλει να ελπίζει, όλα τα άσχημα πρέπει να ξεχαστούν. Και θα ξεχαστούν. Εγώ αφήνω στη σκόνη του χρόνου τις κάθε μορφής αδικαιολόγητες συμπεριφορές, τις ύβρεις, τις συκοφαντίες, τις ανορθόδοξες μεθόδους «πολέμου», κάθε τι τέλος πάντων που ένθεν κακείθεν χρησιμοποιήθηκε σ’ αυτή την ψυχοφθόρα διαδικασία των εκλογών. Στον παρελκόμενο του ανατολίτικου παρελθόντος μας κόσμο όμως, είναι αδύνατο όλα να κατανοηθούν…
Με αίσθημα απόλυτης ευθύνης και με τη διαβεβαίωση ότι την ίδια ακριβώς θέση θα έπαιρνα, αν φορέας και εκφραστής ανάλογης συμπεριφοράς ήταν το παιδί μου….
…Πάει ένας χρόνος περίπου που είναι κλεισμένος στο σπίτι του. Ανήκει σ’ εκείνους τους αλύπητα χτυπημένους από τη … μοίρα ανθρώπους, τους ανάπηρους. Πνευματικά υγιής, σωματικά ανάπηρος!!! Και είναι νέος!!! Είναι εκείνες οι τελείες στη ζωή μας, που αν δε φέρνουν δάκρυα στα μάτια μας, χτυπάνε μέσα βαθιά την ψυχή μας και πονάμε…
Ο αδερφός του έκανε το «λάθος» να είναι υποψήφιος σε δημοτικό συνδυασμό στο Σταυρό. Κι εκείνος έκανε το άλλο λάθος, να σκεφτεί: «…θέλω να νοιώσω κι εγώ πως κάπου μπορεί να είμαι χρήσιμος…» και να πάει –να τον πάνε- να ψηφίσει τον αδερφό του.
Τι άλλο άραγε από συγκίνηση μπορούν να νοιώσουν οι Άνθρωποι, σαν αντικρύσουν το Διονύση, για οποιοδήποτε λόγο ανάμεσά τους; Τι πιο ανθρώπινο κι ευλογημένο από το να προσφέρεις το μέγιστο που μπορείς, για να βοηθήσεις τον από αναπηρία αποκλεισμένο συνάνθρωπό σου, να νοιώσει έστω και για λίγο τους ανθρώπους δίπλα του;
Κι όμως!!! Η ανθρώπινη κτηνωδία, ξεχείλισε ασυγκράτητη και χτύπησε αλύπητα με τον πιο βάρβαρο και επαίσχυντο τρόπο τους ανύποπτους αδερφούς! Εκείνος, που από «θέση» πρώτος όφειλε να αγκαλιάσει τον ανήμπορο συνάνθρωπό του και να του προσφέρει αγάπη, καμαρώνοντας προφανώς για το υγιές, ρωμαλέο του κορμί, μη δυνάμενος να αντέξει ότι η ψήφος του Διονύση δεν είναι υπέρ του, αφού αυτός ήταν υποψήφιος αντίπαλου συνδυασμού, προπηλάκισε λεκτικά τον υποψήφιο αδερφό του με σκαιό, και άθλιο τρόπο!
«…Δε ντρέπεσαι; Τον αδερφό σου έφερες να ψηφίσει; Δε θέλω να μου ξαναμιλήσεις ποτέ»!
Πράξη επαίσχυντη , καταδικαστέα και εξοργιστική, ενός ανθρώπου που παραστέκεται των αγίων και αρθρώνει «πονεμένο» ασυνάρτητο παραμιλητό δυσαρέσκειας. Κανένα ελαφρυντικό βλακείας δεν ακυρώνει ή εξομαλύνει την πράξη και η κριτική μου δε μπορεί να είναι επιεικής.
Δυστυχώς, το χτύπημα για τους ανθρώπους δεν ήταν το μοναδικό. Η δεύτερη περίπτωση δεν επιδέχεται την «ελαφρυντικήν φύραν» και πρόκειται για ανάρτηση ανάλογου κειμένου στο facebook. Σαν «λάθος του παιδιού» διαγνώστηκε από κάποιον, όμως ούτε για παιδί πρόκειται ούτε και έχει αξία η αναγνώριση αν δε γίνει από τον ίδιο. Αν είναι λάθος πρέπει να διορθωθεί. Και ο μόνος τρόπος διόρθωσης είναι η ειλικρινής συγνώμη.
Σε κάθε περίπτωση, οι συμπεριφορές αυτές συνειδητές ή μη, είναι καταδικαστέες. Και οι συμπεριφορές αυτές είναι ακριβώς εκείνες που δείχνουν το απόλυτο του κοινωνικού ρατσισμού και φασισμού, προσβλητικές του ανθρώπινου είδους που προκαλούν ανατριχίλα και ντροπή!
Δεν θα υποκριθώ ότι διαφυλάσσω……… Οι πρωταγωνιστές είναι γνωστοί σε πολλούς και θα γίνουν σε όλους την επόμενη στιγμή.
Τους ζητώ να τηρήσουν τα αυτονόητα και να ζητήσουν συγνώμη από αυτούς που πρόσβαλαν και πλήγωσαν. Αν δεν το κάνουν σημαίνει ότι νοιώθουν καλά για την πράξη τους και όλα έγιναν συνειδητά. Τότε εγώ θα επανέλθω……..
ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΗΓΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου