Παραμονή Χριστουγέννων και τα «ζώα» ετοιμάζονται να… ζεστάνουν το ερχόμενο βρέφος. Στη Συρία οι πρόβες και οι γιορτασμοί... θυσία αίματος παιδικού στα πόδια του θεού. Κι εμείς, στο μεταίχμιο μιας παραφροσύνης για τα μειωμένα οικογενειακά έσοδα λόγω κρίσης.
Στο Κομπάνι, διχάζεται ο θεός και οι τελετάρχες καλύπτουν την πολεμική τους σκευή με δάκρυα υποκρισίας. Κι εμείς τρομάζουμε για την υποβάθμιση της κοινωνικής μας ζωής. Στο Πακιστάν τα «ζώα» του θεού εκτέλεσαν ένα – ένα 132 παιδιά μέσα στο σχολείο τους. Κι εμείς, απελπισμένοι από την αδυναμία μας να “υποδεχτούμε το νεογέννητο βρέφος” θρηνούμε τη χαμένη αυταπάτη της χλιδής μας.
Εκεί στη Μέση Ανατολή, εκεί στον τρίτο κόσμο που ο Δυτικός άνθρωπος δε διακρίνει τους ανθρώπους παρά μόνο το πετρέλαιο που του χρειάζεται για να… ζεσταθεί, εκεί στη Συρία που κάποιο εμπόδιο φαινόταν ανάμεσα στον… πολιτισμό της Δύσης και το πετρέλαιο, γίνεται η τελευταία ανθρωποθυσία από τους… ιερείς του θεού. Για την αξία του πετρελαίου και μόνο γι αυτή πολεμά ο άνθρωπος, γι αυτή στέλνει και τα δικά του παιδιά να σκοτώσουν ή να σκοτωθούν, γι αυτή στήνει τους τερατώδεις εγκληματικούς μηχανισμούς του και γι αυτή την αξία τα αθώα παιδιά, οι γυναίκες και οι γέροι σπαράζουν, ακρωτηριάζονται και δεινοπαθούν.
Η προσδοκία της έλευσης του Θεού… Χριστούγεννα! Οι θρησκείες, οι οάσεις του καλού συντελούν στη διαχρονική γέννηση του απόλυτου κακού. Οι πιο ιερές στιγμές των θρησκειών σηματοδοτούνται από τις αυτονόητες θυσίες – ζώων ή ανθρώπων – σαν μια ανάγκη της ανθρώπινης ψυχής να καταστρέψει τη ζωή. Μια αναζήτηση σωτηρίας της αρρωστημένης θρησκευτικής ψυχής, μέσω της προσφοράς αίματος στο θεό. Ο φόνος του ανθρώπου από τον άνθρωπο είναι το απόλυτο συστατικό της ανθρώπινης ύπαρξης. Κανένα άλλο είδος του ζωικού βασιλείου δεν έχει σκοτώσει τόσους ομοίους του, όσους ο άνθρωπος. Η ιστορία του κόσμου μας λέει ότι ο άνθρωπος αρέσκεται να καταστρέφει και να σκοτώνει. Μια ιστορία φόνων στην οποία πρωταγωνιστικούς ρόλους έχουν οι εκκλησίες της αγάπης αλλά και τα κινήματα ανθρωπισμού… Γιατί η ανθρώπινη τραγωδία συνυπογράφεται και από τις ιδεολογίες που λειτούργησαν σαν υποκατάστατα θρησκειών και διέπραξαν ανάλογα κακά. Kαι επειδή η πορεία της ιστορίας είναι καταιγιστική και αμείλικτη και η ιδέα της ειρηνικής και δίκαιης κοινωνίας για όλους τους ανθρώπους κατέληξε σε παταγώδη και φρικιαστική αποτυχία η ανθρώπινη ελπίδα ασθενεί δραματικά.
Ποιος θα περίμενε μετά τις απερίγραπτες κακουργίες του αρρωστημένου φασισμού του 20ου αιώνα, η πορεία του ανθρώπου στην 3η χιλιετία να είναι σκέτη ντροπή; Μετά την πείνα, την αδικία, τα κρεματόρια, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, την κτηνώδη εκμετάλλευση των αδύνατων και φτωχών, ποιος θα περίμενε τέτοια ασεβή και αλαζονική συμπεριφορά;
Η προσδοκία της έλευσης του θεού… Χριστούγεννα! Ο σύγχρονος άνθρωπος αιωρούμενος σ’ ένα απόλυτο ιδεολογικό κενό, αγνοεί τη γνώση του τέλους του και συμπεριφέρεται σαν αλαζονικός κληρονόμος του κόσμου. Είναι ένας βάρβαρος που χρησιμοποιεί τη «φιλοξενία» που του προσφέρεται για να καλλιεργήσει το μίσος του, να καταστρέψει, να σκοτώσει.
Η προσδοκία της έλευσης του θεού… Χριστούγεννα! Μόνο η αγάπη δικαιώνει τον άνθρωπο και δημιουργεί την ελπίδα της σωτηρίας του. Γιατί η αγάπη συνιστά το βαθύτερο νόημα του κόσμου. Φωτίζει τη ζωή και γεννάει την ελπίδα για το φτάσιμο στην… Ιθάκη!
Μέχρι σήμερα 11.000 παιδιά έχουν σκοτωθεί στον πόλεμο της Συρίας! Καλά Χριστούγεννα!
Ευθύμιος Βαρβαρήγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου