Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

OIKOΤΡΟΦΕΙΟ ΙΘΑΚΗΣ – 40 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ




Είμαστε πενήντα παιδιά, μπορεί και παραπάνω και κοιμόμαστε σε έξι θαλάμους μπορεί κι εφτά, δε θυμάμαι καλά. Την ησυχία τη  νυχτερινή  την διέλυε το κουδούνι που σήμαινε το πρωινό εγερτήριο. Πρέπει νάτανε εφτά, ο Τσιγώνιας έφτανε πάντα με το ποδήλατο και η στρατιωτικού τύπου προετοιμασία άρχιζε.
1971. Το οικοτροφείο ανήκει στο Ε.Ι. «Ο Βασιλεύς Παύλος» κι εμείς πρέπει να ντυθούμε γρήγορα, να πλυθούμε, να στρώσουμε το κρεβάτι, να κατέβουμε για πρωινό, τσάι ή γάλα κι ύστερα στη μελέτη για το πρωινό φρεσκάρισμα της γνώσης. 

Κι ύστερα όλοι απέναντι, στο γυμνάσιο για την πρωινή προσευχή, το μάθημα, το… σκασιαρχείο. Ο Τσιγώνιας διευθυντής, επόπτες ο Χρόνης, ο Τσουκιάς, o Βλαβιανός και ο … πατάτας ο μάγερας, ο άρχοντας της κουζίνας να συνεπικουρεί τα βράδια για την ευταξία και την υπακοή του «οικοδομήματος».
Στα μαγειρεία
Οι τρόφιμοι - μαθητές, αντιπρόσωποι του πανελλήνιου. Λαδιάς από την Καντήλα, Λυμπέρης από τη Ζάκυνθο, Κεϊκίδης από την Κέρκυρα, Κραγιόπουλος απ’ την Κατερίνη, Βητσαράς απ’ την Ικαρία, Μικρόνης από την Άρτα… Καλαμισάνοι, Καστιώτες και πλειοψηφία οι χωριάτες από τη Βόρειο.  Οι θάλαμοι είχαν στρατιωτική απόχρωση και… οσμή, είχαν και το θαλαμάρχη τους και κάθε Σάββατο γινόταν η επιθεώρηση τους. 
Η  ησυχία της μέρας τέλειωνε με το τέλος του σχολείου. Μετά το μεσημεριανό φαγητό, μικρή ξεκούραση κι ύστερα το βάσανο της απογευματινής μελέτης.  Ένα διάλειμμα μέχρι το γυμνάσιο για ποδόσφαιρο, κάποιες επιδρομές για εσπεριδοειδή στο περιβόλι του Μπούζη, μετά  το δείπνο το δράμα της βραδινής μελέτης που τέλειωνε με την κατάκλιση και το σιωπητήριο στις δέκα. 

 Γυναικείες παρουσίες η Μαυρέτα στην κουζίνα και η Γεωργία με τη Νινώ στη διεκπεραίωση της… γραφειοκρατίας.
 1974. «Πέφτει» η χούντα, μας αφήνει και «Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ…»  Το οικοτροφείο περιέρχεται στην ιδιοκτησία της Μαθητικής Εστίας. Έρχεται ο Καλογεράκος διευθυντής, ο Σόφτης επόπτης, φεύγουν οι μεγάλοι, μεγαλώνουν οι μικροί. Το χειροκίνητο κουδούνι γίνεται ηλεκτρικό, οι νυχτερινές κοπάνες με τη βοήθεια των σεντονιών που κρεμιούνται στα μπαλκόνια συνεχίζονται και το τρίκυκλο του πατάτα παγιδεύεται συχνά στις  αριστοτεχνικές παγίδες – τάφρους που του στήνει ο Γιώργος ο Κανδηλιώτης. Έξοδος, Τρίτη, Πέμπτη και Σαββατοκύριακο για σινεμά και για το  ξέπλυμα της βδομαδιάτικης κούρασης ένα ντους το μεσημέρι του Σαββάτου. 
1975. Φεύγει ο Καλογεράκος κι έρχεται ο Ζαφείρης με τη Σούλα…
Μας στέλνουν... καθοδηγητές κι αρχίζουν μυστικές συνεδριάσεις… 
«Τι ΕΚΚΕ και ΚΝΕ» φώναζε ο Ζαφείρης κι εμείς… καλπάζαμε στα Ουράλια καβάλα σε  μανιφέστα κι ολομέλειες, ονειρευόμενοι λιβάδια κόκκινα και σαμοβάρια μεθυστικά… 
Οι «από τα χωριά» μπορούσαμε να πάμε σπίτι μας το Σαββατοκύριακο. Τους «αλλοδαπούς» επισκεπτόταν ενίοτε συγγενείς τους. Το χορό των ατάκτων «υποστήριζε» η καριέρα της θάλασσας που της αρκούσε το «χαρτί» ας ήταν και.. αδιαβάθμητο. Φτωχά χρόνια… φτωχοί άνθρωποι… φτωχά μυαλά… πλούσια  νιάτα. Μαζί μας  και ο εξ Αλεξανδρείας ορμώμενος Άρης  Ρέτσος, -"δραματουργός" σήμερα στην Αθήνα- όπου και η αρχή της καριέρας του με ρόλο στους «Δίκαιους» του Καμύ με σκηνοθέτη το Λατινιέρη.

1976. Το τέλος μιας όμορφης εποχής . Είχαμε μεγαλώσει πια, άλλοι  βλέπαμε τους δρόμους τους μακρινούς  και τα λιμάνια της ζωής μας, άλλοι έχτιζαν με «σοβαρότερη γνώση» το μέλλον… 
Στο μπαλκόνι του οικοτροφείου 1975 :Τράνακας- Κατωπόδης- Βαρβαρήγος- Πάλμος
Για τη σειρά του Νίκου του Κράλλη, του Γιώργου του Κανδηλιώτη, του Μιχάλη του Ανδριανάτου, του Γιώργου του  Πάλμου, του Βασίλη του Κατωπόδη του Μάκη του Γεωργουλά, του Ντίνου του Παξινού, του Γιώργου του Κόκλα, του Άρη του Ρέτσου, του Παναγιώτη του Μωραΐτη, το κεφάλαιο οικοτροφείο έκλεισε τον Ιούνη εκείνης της χρονιάς. Εικόνες  που ξεθωριάζουν, άνθρωποι που χάθηκαν στο βυθισμένο μωσαϊκό της μνήμης που αγωνιά να… ισορροπήσει στις ακρώρειες του έσχατου απολογισμού….
                                                             
                                                                      Ευθύμιος Βαρβαρήγος 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου