Αν υπήρχε κάτι στην γειτονιά μου, που πάντα μου ερέθιζε την περιέργεια, αυτό ήταν η μπουκαμβίλια του Κώστα! Είναι πάντα τόσο ανθισμένη, που πρέπει να συγκεντρωθείς πολύ για να ξεχωρίσεις τα φύλλα της. Όλα γύρω της φρεσκοβαμμένα, ωραία, καθαρά και… έρημα!
Αυτά μέχρι φέτος, αρχές του καλοκαιριού όταν η πόρτα στο υπόγειο πίσω από την μπουκαμβίλια, άνοιξε διάπλατα για να φιλοξενήσει καλλιτεχνικές και άλλες δημιουργίες.
Βλέπεις μια ζάντα αυτοκινήτου που έγινε ρολόι, ελαφρά αλκοολούχα ποτά με φρούτα της Ιθάκης αλλά και μια παλιά κάποτε ξύλινη σκάλα, που τώρα σε τρία κομμάτια, κολλημένα στο τοίχο εξυπηρετεί σαν ράφι, ένα ξύλινο καράβι που πλέει στο χωροχρόνο και πολλά άλλα! ¨Ένας υπέροχος κόσμος σ’ ένα μαγαζί-έκθεση που λέγεται "Καλλίτεχνο".
- Ο πατέρας μου, μας λέει, πάντα στον ελεύθερο χρόνο του, όλο επισκεύασε παλιές καλλιτεχνικές δημιουργίες που κάποτε ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας όπως ράφια, ντουλάπια, τραπέζια, σεντούκια και άλλα. Από την άλλη εγώ πάντα είχα καλλιτεχνικές ευαισθησίες, δεν γινόταν να μην του μοιάσω έτσι δεν είναι? Η μάνα μου, νηπιαγωγός, όλη την ώρα με τα παιδιά δημιουργούσε.
Ξέρετε, αυτόν τον υπέροχο κόσμο τον παιδιών και της δημιουργίας στον χώρο τους, πότε με χαρτικά και πότε με άλλα πράγματα. Κάπως έτσι, σαν μια φυσική συνέπεια σκεφτήκαμε να εκμεταλλευτούμε αυτό το χώρο στον κατώι και καταλήξαμε ομόφωνα στο "Καλλίτεχνο" που βλέπεις σήμερα. Στην ουσία, ήταν μια κοινή οικογενειακή ιδέα και αυτό που βλέπεις μας εκφράζει οικογενειακώς.
-Αυτά τα ωραία μπουκαλάκια τι είναι Σοφία?
-Είναι ελαφρά ποτά με γεύσεις από όλα τα φρούτα της Ιθάκης, δηλαδή, οι διάφορες γεύσεις της Ιθάκης.
-Ένα γλυκό Θιακό μεθύσι?
-Οπωσδήποτε γεύση Θιακιά. Είναι όλα φτιαγμένα από την μάνα μου.
Μόνο τότε κατάλαβα ότι αυτά τα ποτά τα είχε φτιάξει η μάνα της Σοφίας, η Αλεξία! Δικαιολογημένη έκπληξη αφού ήταν τόσο ωραία διακοσμημένα που δεν γινόταν να καταλάβω ότι δεν ήταν από βιομηχανία! Και όμως...
Μετά από λίγο φτάνει και ο πατέρας της, ο φίλος μου ο Κώστας μαζί με τον Σπύρο τον Κουβαρά. Έξω έριχνε χιονόνερο. Μέσα, ήταν ένα πολύ ζεστό περιβάλλον.
Το χειμώνα η Σοφία επειδή ασχολείται επαγγελματικά με την φωτογραφία (σπούδασε στη Σχολή Φωτογραφίας στην Πάτρα), συνήθως λείπει, το "Καλλίτεχνο" όμως είναι πάντα ανοιχτό. Γι αυτό φροντίζει ο Κώστας. Ούτως η άλλως, όποιος ενδιαφέρεται για επισκευές παλιών επίπλων, ξέρει ότι τα χέρια του Κώστα κάνουν θαύματα και ο Κώστας είναι εκεί.
-Σοφία, πες μου το καλλιτεχνικά παραδεισένιο μαγαζί σου σε ποιους πελάτες απευθύνεται?
-Σε όλους! Εδώ, οποιασδήποτε ηλικίας η φύλου πελάτης, θα βρει κάτι που θα του αρέσει! Ένα παιδί, μια μητέρα, ένας μεσήλικας, ένας νέος η νέα θα βρει αυτό που θα τον τραβήξει.
-Αρκεί να έχει λίγο το καλλιτεχνικό μέσα του….
- Και να μην το έχει κανείς, το αποκτά εδώ. Κοίτα, δεν ανοίξαμε αυτό το χώρο με πρωταρχικό στόχο το κέρδος! Πριν το ανοίξουμε, ξέραμε πολύ καλά τι σημαίνει κρίση και τις οικονομικές δυσκολίες των ανθρώπων. Δημιουργήσαμε λοιπόν το χώρο που θέλαμε, γνωρίζοντας τις δυσκολίες, όμως οι συνάνθρωποί μας είναι ευπρόσδεκτοι εδώ και εμείς έτοιμοι ν’ ακούσουμε και να δεχτούμε τις ιδέες τους.
-Γιατί στο Σταυρό?
-Αυτό το σπίτι πάντα το αγαπούσαμε και τα Σαββατοκύριακα πάντα ερχόμασταν εδώ. Θα μπορούσαμε να βρούμε ένα χώρο στο Βαθύ, ήταν όμως πιο εύκολο εδώ έτσι μεταμορφώσαμε το κατώι ενώνοντας όλοι την αγάπη μας για το σπίτι και το καλλιτεχνικό μας πάθος. Πιστεύω πως ξαναζωντανεύοντας ένα σπίτι, δίνεις μια ανάσα στη γειτονιά και είναι καλό για το χωριό μας. Το Σταυρό.
-Με μια φράση, τι είναι το "Καλλίτεχνο"?
-Μα, το βλέπεις Άρη, λέει ο Κώστας. Όποιος θέλει μπορεί να το δει. Οι πόρτες του είναι ανοιχτές πάντα για όλους.
- Έχω φέρει ένα τηγάνι κι έναν απορροφητήρα για επισκευή…!!!
Αrian Muraj
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου