ΠΕΡΙ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ... ΝΟΣΗΡΟΤΗΤΑΣ

Το κείμενο που θα διαβάσετε δεν είναι αποκύημα φαντασίας. Η φαντασία όμως που περιγράφεται,  είναι η δημιουργός αιτία του αποκρουστικού και νοσηρού που σας βασανίζει.
 Αφορμή γι αυτή τη δημοσίευση είναι η αναφορά σε "γνωστούς άγνωστους που γράφουν σε διάφορα sites, παρεμβαίνοντας στον προεκλογικό αγώνα και παραπληροφορώντας"   η οποία έγινε στο Δημοτικό Συμβούλιο της 19ης Μαρτίου όταν συζητούσαν το θέμα της μεταφοράς των μαθητών της Βόρειας Ιθάκης.
 Έψαξα να βρω ποιος εκτός από μένα έγραψε για το θέμα  της μεταφοράς των μαθητών. Δεν υπάρχει –εγώ τουλάχιστον δε βρήκα– κανένα δημοσίευμα.
Όμως εγώ γράφω με ονοματεπώνυμο. Δεν είμαι γνωστός άγνωστος.  Nομίζω ότι δεν παρεμβαίνω στον προεκλογικό αγώνα παραπληροφορώντας. Δεν γράφω  ροζ ιστοριούλες στο facebook επιζητώντας  επιβεβαιώσεις του μπουντουάρ. Και θα σας πω γιατί. Γιατί δε φοβάμαι!

……. Ομολογώ ότι κάποτε σκέφτηκα πως ίσως έπρεπε να φοβάμαι. Ήταν μια εποχή αβεβαιότητας για τον τόπο μας εξαιτίας ξαφνικών και αναπάντεχων αλλαγών. Τότε κάποιοι "φίλοι" με διαβεβαίωναν ότι μια πολύ επικίνδυνη συμμορία κακοποιών εδραιώνεται στον τόπο μας και κανείς δε μπορεί να διανοηθεί το μέγεθος των εγκλημάτων της.

Επειδή δε σημαντικά μέλη της συμμορίας ανήκουν στην «τάξη» των ευυπόληπτων πολιτών «θα δούμε πράγματα που δεν τα φανταζόμαστε!!!» Μου σύστηναν δε -οι φίλοι- να τοποθετήσω συναγερμούς, κρυφές κάμερες και ότι σύστημα ασφάλειας μπορούσα. Δεν φοβήθηκα.Όμως είχα μια περιέργεια, μια περίεργη ανησυχία θάλεγα. Άλλωστε όταν  σε διαβεβαιώνουν  ότι στη μικρή κοινωνία που ζεις, δίπλα σου ζουν κλέφτες και απατεώνες διεθνούς βεληνεκούς, σωματέμποροι, έμποροι ναρκωτικών και δολοφόνοι δε μπορείς ν' αδιαφορείς...

 Κάποτε «οι φίλοι» αποφάσισαν πως η μόνη ελπίδα σωτηρίας  είναι η εξόντωση του σεσημασμένου αρχηγού της συμμορίας. Επειδή όμως δεν με έβλεπαν να ανησυχώ ιδιαίτερα,  άρχισαν ν’ ανησυχούν αυτοί για μένα και ενοχλήθηκαν όταν αδιαφόρησα να  συμμετάσχω   ενεργά στην αντιμετώπιση του… κινδύνου. Τότε κατάλαβα πως η κατάσταση είναι τελείως «φευγάτη».

Κατέφυγα στον «ειδικό». Του εξιστόρησα τους κινδύνους. Μόνο τους κινδύνους!

«Για κάτσε ρε» μου λέει ο «ειδικός». «Ποιοι είναι αυτοί οι διαβόητοι εγκληματίες»;

Του είπα ονόματα. Έμεινε άναυδος! Έσκασε στα γέλια! Αμέσως μετά σοβαρεύτηκε κι άρχισε να με προετοιμάζει για την… αγωγή.

«Όχι ρε γιατρέ του λέω. Δεν είμαι εγώ που "γνωρίζω", άλλος είναι».

Έτσι, μετά τη διαβεβαίωση του «ειδικού» «περί της ψυχικής ευθύνης» και άλλων παρατηρήσεων, διαλύθηκαν οι ανησυχίες…

Γι’ αυτό ότι γράφω το υπογράφω και εφ’ όσον αφορά τα δημόσια πράγματα το θέτω σε δημόσια κριτική. Και καμιά κριτική δε με φοβίζει. Το μόνο που κρατάω προς το παρόν είναι τα άλλα ονοματεπώνυμα.......


                                                              Ο γνωστός σας
                                                  Ευθύμιος Βαρβαρήγος