Εδώ που θάπρεπε να προβάλλεται η αξία της Ιθάκης πανηγυρίζει η εικόνα της ντροπής. Απόλυτη εγκατάλειψη, βρωμιά αλλά και σημεία που μπορεί να γίνουν επικίνδυνα.
Σε ποιο άραγε πολιτισμένο κράτος ένας τόσο σημαντικός χώρος θα παρουσίαζε αυτή την εικόνα;
Τουλάχιστον αν δεν μπορείς να κάνεις αυτό που πρέπει, μην προβάλλεις την αθλιότητά σου. Ας απομακρυνθούν οι πινακίδες που οδηγούν εκεί για να μη «διαφημίζουμε» τα ρεζίλια μας!!!
ΡΙΓΟΣ ΒΑΡΒΑΡΗΓΟΣ
Σε ποιο άραγε πολιτισμένο κράτος ένας τόσο σημαντικός χώρος θα παρουσίαζε αυτή την εικόνα;
Τουλάχιστον αν δεν μπορείς να κάνεις αυτό που πρέπει, μην προβάλλεις την αθλιότητά σου. Ας απομακρυνθούν οι πινακίδες που οδηγούν εκεί για να μη «διαφημίζουμε» τα ρεζίλια μας!!!
ΡΙΓΟΣ ΒΑΡΒΑΡΗΓΟΣ
Ωδή έκτη
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΙ ΕΥΧΑΙ
Της θαλάσσης καλήτερα
φουσκωμένα τα κύματα
'να πνίξουν την πατρίδα μου
ωσάν απελπισμένην,
ρημον βάρκαν·
'Σ την στεριάν, 'ς τα νησία
καλήτερα μίαν φλόγα
'να ιδώ παντού χυμένην,
τρώγουσαν πόλεις, δάση,
λαούς και ελπίδας·
αλήτερα, καλήτερα
διασκορπισμένοι οι Έλληνες
'να τρέχωσι τον κόσμον,
με εξαπλωμένην χείρα
ψωμοζητούντες·
αρά προστάτας 'νάχωμεν.
Με ποτέ δεν εθάμβωσαν
πλούτη ή μεγάλα ονόματα,
με ποτέ δεν εθάμβωσαν
σκήπτρων ακτίνες.
[ε'-ι']
Ημείς δια τον σταυρόν
ανδρείως υπερμαχόμεθα
και σεις εβοηθήσατε
κρυφά τους πολεμούντας
σταυρόν και αλήθειαν.
Δια 'να θεμελιώσητε
την τυραννίαν, τιμάτε
τον σταυρόν εις τας πόλεις σας,
και αυτόν επολεμήσατε
εις την Ελλάδα.
Και τώρα εις προστασίαν μας
τα χέρια σας απλώνετε!
τραβήξετέ τα οπίσω·
βλέπει ο θεός και αστράπτει
δια τους πανούργους.
Όταν το δένδρον νέον
εβασάνιζον οι άνεμοι,
τότε βοήθειαν ήθελεν·
εδυναμώθη τώρα,
φθάνει η ισχύς του.
Στο ξίφος σφίγξατ', Έλληνες -
τα ομμάτιά σας σηκώσατε -
ιδού - εις τους ουρανούς
προστάτης ο θεός
μόνος σας είναι.
Και αν ο θεός και τ' άρματα
μας λείψωσι, καλήτερα
πάλιν ' να χρεμετήσωσι
'ς τον Κιθαιρώνα Τούρκων
άγριαι φοράδες,
παρά... Αι, όσον είναι
τυφλή και σκληροτέρα
η τυραννίς, τοσούτον
ταχυτέρως ανοίγονται
σωτήριοι θύραι.
Δεν με θαμβώνει πάθος
κανένα· εγώ την λύραν
κτυπάω, και ολόρθος στέκομαι
σιμά εις του μνήματός μου
τ' ανοικτόν στόμα.
Ανδρέας Κάλβος (1792 - 1869)