Τελειώσανε οι φοίνικες και στο Θιάκι. Το εισαγόμενο κόκκινο σκαθάρι, χωρίς να απειλείται από φυσικούς εχθρούς και χωρίς να έχουν ληφθεί προστατευτικά μέτρα από εκείνους που ενδεχομένως θα ήθελαν να προστατεύσουν τα δέντρα, επέφερε ολική καταστροφή. Έτσι για να καταλάβουμε πως… δεν είμαστε Καραϊβική. Ιόνιο είμαστε με ελιές, περνάρια, μερτσίνες και βατσουνιές. Μήπως είναι καλύτερα ν’ αρκεστούμε στη δική μας ομορφιά, αυτή που ερωτεύονται οι ξένοι και ν’ αφήσουμε τις άλλες ομορφιές στον τόπο τους; Κι αν δε μπορούμε να τις απολαύσουμε εκεί, ας μάθουμε πως εδώ είναι ξένο σώμα, γι αυτό και μπορεί να αποβληθεί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου