Μαρία Παπασπύρου, γενική επιθεωρήτρια Δημόσιας Διοίκησης
Από το μικρό νησί του έφτασε στην Αθήνα ο… Λάμπρος. Φτωχό το νησί του, φτωχός κι εκείνος, μ’ ένα χάρτη ονείρων στο μυαλό, κορμί δυνατό και όρεξη για δουλειά. Η όρεξη του Λάμπρου και η «αναπτυξιακή συγκυρία» της… πατρίδας, έφεραν στη μεσήλικη ζωή του μια δική του καλή δουλειά, και τον έκαναν αφεντικό στον ιδιόκτητο φούρνο του και στην όμορφη τετραμελή οικογένεια που απέκτησε. Τα φορτία όμως μεγάλωναν, το σπίτι στην πόλη δεν αρκούσε για «ξεκούραση», οι ολιγοήμερες διακοπές στο νησί του το καλοκαίρι δεν έφταναν κι είχε ανάγκη για… «μικρές αποδράσεις», λίγο έξω απ’ τη μοναξιά και τη βρωμιά της μεγαλούπολης. Θα μπορούσε να χτίσει ένα εξοχικό στα περίχωρα σκέφτηκε, όπως και ο συνάδελφός του ο… Αντώνης. Έψαξε κι άρχισε να μαθαίνει!
…………………………..
-«Καλά που ζεις;» του είπαν οι επαΐοντες. «Πόσα απ’ αυτά που βλέπεις νομίζεις ότι έγιναν νόμιμα; Τα περισσότερα αυθαίρετα, σε καταπατημένες δασικές περιοχές. Στην Ελλάδα είσαι, αν βαδίσεις σε οδό νομιμότητας μπορεί να μη φτάσεις ποτέ…»
Άκουσε ο Λάμπρος και… πείστηκε. Εξ’ άλλου «Δώστα όλα»! δεν είπε και ο αρχηγός; Κάτι εδικαιούτο κι αυτός. «Ένα κομμάτι αδέσποτο» του είπε ο… φίλος του ο Αντώνης, κάπου κοντά στο δικό του. «Μέσα στα πεύκα… Παράδεισος».
Πρώτα πήγε στο δικηγόρο του…
«Προχώρα και μην ανησυχείς, τον συμβούλεψε. Κι εσύ μαζί με τις χιλιάδες…»
Είδε το μέρος, του άρεσε… Νύχτα πήγαν οι εργάτες και το έφραξαν… Δέντρα κόπηκαν… Κανείς δεν τους ενόχλησε…
Μετά πήγε στον Πολιτικό Μηχανικό…
«Μπροστά το… πορτοφόλι σου και πίσω εσύ»! του είπε ο Αντώνης.
«Να τοπογραφήσουμε το οικόπεδο! Εκεί στην… Ανατολική Αττική… για να χτίσω… ξέρεις…»
Ο Μηχανικός ήξερε, αλλά δεν είπε! Ήξερε ότι ήταν καταπάτηση αλλά δεν τον ενδιέφερε! Ήξερε ότι δεν μπορούσε να οικοδομηθεί αλλά δεν τον ενδιέφερε! Ήξερε ότι παρανομεί αλλά δεν τον ενδιέφερε! Εκείνο που τον ενδιέφερε ήταν το πορτοφόλι του Λάμπρου κι αν το περιεχόμενο έφτανε για… όλους! Έκανε τη δουλειά του ως… υπεύθυνος πολίτης, επιστήμων και… Έλληνας!
Μετά πήγε στο συμβολαιογράφο…
«Μπροστά το… πορτοφόλι σου και πίσω εσύ»! του ξαναείπε ο Αντώνης.
«Να κάνουμε συμβόλαια, να αποκτήσω τίτλους… για να χτίσω… ξέρεις…»
Εκείνος ήξερε, αλλά δεν είπε! Ήξερε ότι ήταν καταπάτηση αλλά δεν τον ενδιέφερε! Ήξερε ότι οι τίτλοι δεν θα ήταν νόμιμοι αλλά δεν τον ενδιέφερε! Ήξερε ότι παρανομεί αλλά δεν τον ενδιέφερε! Εκείνο που τον ενδιέφερε ήταν το πορτοφόλι του Λάμπρου! Έκανε τη δουλειά του ως… υπεύθυνος πολίτης, επιστήμων και… Έλληνας!
Μετά ξαναπήγε στον Πολιτικό Μηχανικό…
«Να χτίσουμε του είπε…»
Έγιναν τα σχέδια, χαράχτηκαν δρόμοι, έφτασαν στις αρμόδιες υπηρεσίες για… έγκριση.
Εκείνοι κι αν ήξεραν!!! Όμως το περιεχόμενο είχε μετρηθεί σωστά… Οι Ελληνο-δημοσιο-υπαλληλικού ύφους και φιλοσοφίας «δυσκολίες» είχαν υπολογιστεί…
Όλα εγκρίθηκαν… Μπήκαν τα συνεργεία… Το σπίτι χτίστηκε… Κανείς δεν τον ενόχλησε και ο Λάμπρος επιτέλους μπορούσε να απολαμβάνει την εξοχή και την ησυχία του…
Η ελληνική πολιτεία συχνά νομοθετεί για τα αυθαίρετα. Νόμοι επί νόμων, διατάξεις επί διατάξεων, απαγορεύουν, κατευθύνουν, τιμωρούν, κατεδαφίζουν, νομιμοποιούν! Κάθε τόσο… νομιμοποιούν! Νομιμοποιούν για να εισπράξουν και να κατευθύνουν τους πολίτες σε νέες αυθαιρεσίες, νέες παρανομίες αφού το όφελος υπερβαίνει… το κόστος…
Ο Λάμπρος, ο Μηχανικός του και οι αρμόδιες υπηρεσίες τακτοποίησαν τις παρανομίες. Αφού το κόστος ήταν ασήμαντο έναντι του οφέλους!
Ο Μηχανικός και ο Συμβολαιογράφος είναι μέλη του Δ.Σ. μιας οικολογικής οργάνωσης και με διαλέξεις, ομιλίες και «περιβαλλοντολογικές δράσεις» ενημερώνουν τους πολίτες για την ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος και της… ζωής. Ο Λάμπρος έγινε δραστήριο μέλος της οργάνωσης…
………………………………..
… Όταν η φωτιά έφτασε στο σπίτι του, ο Λάμπρος με τα παιδιά του έτρεξαν στο δρόμο… Δρόμος όμως δεν υπήρχε… Ο Πολιτικός Μηχανικός, ο Συμβολαιογράφος, οι Υπηρεσίες του Κράτους… δεν είχαν προβλέψει… Ο Λάμπρος αγκάλιασε τα παιδιά του και κάηκαν όλοι μαζί…
Το κόστος ήταν ασήμαντο έναντι του οφέλους...!
«…Σημαντικός λόγος εκτιμάται ότι είναι ο ιδιαίτερος πολεοδομικός σχεδιασμός του οικισμού, ο οποίος ενέργησε ως «παγίδα» για τον πληθυσμό που προσπάθησε να εκκενώσει. Κάποια από τα σημαντικά χαρακτηριστικά του ήταν: οδοί μικρού πλάτους, πολυάριθμα αδιέξοδα, ιδιαίτερα επιμήκη οικοδομικά τετράγωνα, χωρίς δυνατότητα πλευρικής διαφυγής…»
Ευθύμης Λέκκας, τμήμα Γεωλογίας & Γεωπεριβάλλοντος Πανεπιστημίου Αθηνών
Ευθύμιος Βαρβαρήγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου