Παρόλο που ζούμε στην πιο δύσκολη στιγμή των τελευταίων χρόνων με τα γιγαντιαία προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, εντούτοις το 2016 είναι χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων που δίνουν παγκόσμιο νόημα στο ζήτημα της Ειρήνης.Το θέμα στο οποίο αναφέρεται το άρθρο αυτό είναι πως μέσα από το πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων βλέπουμε όλη τη ζωή του ανθρώπου ενσωματωμένη στον κόσμο του αθλητισμού, πως να στοχεύουμε στην κορυφή, πως να γίνω το άτομο που οφείλω να είμαι, τις αξίες, την άμιλλα, τον αγώνα, τις επιδόσεις, τη νίκη, το βίωμα των ηθικών αξιών, τις πνευματικές έννοιες και τα βαθιά μηνύματα που βγαίνουν μέσα από την εμπειρία.
Ο Ολυμπιακός όρκος είναι ένας από τους σπουδαιότερους στην ιστορία: «Ορκίζομαι να πάρω μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες σύμφωνα με το αληθινό πνεύμα, για την τιμή της χώρας μου, για την δόξα του αθλήματος».
Αφήνουν ελεύθερα χιλιάδες περιστέρια που πετούν ψηλά, μπροστά από μια γιγαντιαία οθόνη, όπου είναι γραμμένα τα παρακάτω: ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΦΕΡΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΡΜΟΝΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΓΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ.
Τα περιστέρια πετούν υψηλά πάνω από τα κεφάλια των θεατών, συμβολίζοντας την προσδοκία του κόσμου για ειρήνη. Στη συνέχεια οι σημαίες των χωρών κυματίζουν μεσίστιες και η Ολυμπιακή σημαία ανεβαίνει ψηλά, με τους πέντε κρίκους που συνδέονται μεταξύ τους να συμβολίζουν τις πέντε ηπείρους της γης, ενωμένους σε ένα. Έπειτα η χορωδία τραγουδά: «Κι εκείνος θα βασιλέψει για πάντα, στον αιώνα του αιώνος, Αλληλούια, Αλληλούια, Αλληλούια», δίνοντας παγκόσμιο νόημα στο ζήτημα της Ειρήνης και συμβολίζοντας το όνειρο κάθε ανθρώπινης ύπαρξης.
Είναι επιδίωξη της καρδιάς κάθε ανθρώπου να βρεθεί σ’ αυτή τη συμβολική αντιπροσώπευση, όμως τα βαθύτερα μηνύματα βγαίνουν μέσα από τα αγωνίσματα, από τον συναγωνισμό στον στίβο.
Όταν δεις αυτό, βλέπεις την ίδια τη ζωή. Όλο το δράμα της ανθρώπινης ύπαρξης φανερώνεται σ’ αυτούς τους σπουδαίους αγώνες. Ο αγώνας για τις επιδόσεις, ο αγώνας για τη νίκη, ο πόνος, όλα είναι εκεί. Οι ικανότητες που οδηγούν στη νίκη αυτούς τους αγωνιζόμενους είναι ακριβώς οι ίδιες με τις ικανότητες που χρειάζονται οι άνθρωποι στη ζωή. Ότι συμβαίνει σε μερικούς από τους αγώνες και κάποιες από τις αξίες, θα πρέπει να έχουν θέση σε κάθε ανθρώπινη καρδιά. Και πρώτο από όλα είναι η φλογερή επιθυμία να νικήσεις. Είναι το είδος της επιθυμίας που κάνει τον άνθρωπο να θριαμβεύσει στη ζωή. Είναι μια κραυγή πολύ μακριά από την επιπόλαιη δήλωση «Νομίζω ότι θα βγω έξω εκεί στο στίβο για να κερδίσω ένα χρυσό μετάλλιο» ή «Νομίζω ότι θα πάω στους Ολυμπιακούς Αγώνες». Δεν είναι τόσο εύκολο. Για να νικήσεις τους πιο σημαντικούς, θα πρέπει να προπονείσαι χιλιάδες ώρες. Μόνο ένα νόμισμα μπορεί να πληρώσει το τίμημα της προπόνησης: η επιθυμία, η φλογερή επιθυμία να νικήσεις. Θα πρέπει να έχεις τόση επιθυμία, ώστε να καταβάλεις αυτή τη λίγη επιπλέον προσπάθεια. Αυτό είναι το όριο ανάμεσα στη νίκη και την ήττα. Ένα μόνο πράγμα θα το κάνει πραγματικότητα: μια φλογερή φιλοδοξία, μια μανιώδης επιθυμία. Δεν παρουσιάζεται έτσι ξαφνικά. Προκύπτει όταν κάποιος βάλει στο νου του ένα παγκόσμιο ρεκόρ, όταν αρχίσει να σκέφτεται σοβαρά μεγάλες ιδέες και σημαντικούς στόχους. Όταν αυτές οι σκέψεις και οι στόχοι γίνουν έμμονη ιδέα στο μυαλό του, σχηματοποιούνται σε φλογερή επιθυμία η οποία και θα τους πραγματοποιήσει.
Αν θέλεις να γίνεις σπουδαίος στον αθλητισμό ή στην ζωή, πρέπει να έχεις ένα εσωτερικό κίνητρο, κάτι να σε σπρώχνει. Το ονομάζω επιθυμία. Ονομάστε το όπως θέλετε, πάντως δεν είδα ποτέ να κερδίζεται αγώνας χωρίς αυτό.
Δεύτερον, πρέπει να διαθέτεις καρδιά αγωνιστή. Δεν εννοώ αγωνιστική καρδιά με την στενή έννοια, όπως αναφέρεται στον αθλητισμό. Την εννοώ με τον τρόπο που αγγίζει όλες τις πλευρές της ζωής. Πιστεύω πως δεν υπάρχει σπουδαιότερο πράγμα στον κόσμο για να έχεις, από το αγωνιστικό πνεύμα, τη στάση, την αποφασιστικότητα του νου ή τη θέληση που μπορεί να αντιμετωπίσει τα εμπόδια και τις δυσκολίες και να τα ξεπεράσει – τον τρόπο αντιμετώπισης της ζωής που λέει πως ότι και να συμβεί, εγώ θα προσπαθήσω να το μετατρέψω σε κάτι καλό. Όσοι έχουν καρδιά αγωνιστή, δεν επιτρέπουν σε τίποτα να τους νικήσει. Παλεύουν. Μετατρέπουν τις δυσκολίες σε επιτυχίες.
Πολλοί πρωταθλητές έγιναν πρωταθλητές επειδή πληγώθηκαν . Η πείρα τους παρακίνησε και έβγαλε από μέσα τους αυτό το αγωνιστικό πνεύμα, κάνοντάς τους αυτό που είναι. Μερικές φορές, στη ζωή, ο Θεός μας στέλνει μια δυσκολία για να βγάλει από μέσα μας το αγωνιστικό πνεύμα. Οτιδήποτε σου συμβαίνει μπορεί να συμβαίνει για καλό, αν έχεις αυτό το πνεύμα. Πρέπει πάντα να θυμόμαστε αυτό: η ζωή δεν φτιάχνει έναν πρωταθλητή, ο πρωταθλητής φτιάχνει τη ζωή. Σύμφωνα με το Ολυμπιακό Πνεύμα, «Η δόξα των Ολυμπιακών Αγώνων δεν είναι η νίκη, αλλά η συμμετοχή – το να συμμετέχεις σαν άνθρωπος».Το ουσιώδες στη ζωή δεν είναι η κατάκτηση, αλλά η μάχη.
Τρίτον, πάλεψε για την τελειότητα. Μπορώ να σας πω γιατί οι άνθρωποι αυτοί καταρρίπτουν παγκόσμια ρεκόρ. Μπορώ να σας πω γιατί παίρνουν χρυσά μετάλλια: επειδή δεν είναι ποτέ ευχαριστημένοι με την μετριότητα. Όσο ψηλά και αν έχουν φτάσει, θέλουν να πάνε ακόμα ψηλότερα.
Αν έχουν ένα ελάττωμα, θα δουλέψουν εκατοντάδες ώρες για να το εξαλείψουν, αφού ξέρουν ότι από ένα ελάττωμα μπορεί να ηττηθούν. Έτσι, αγωνίζονται για να τελειοποιηθούν.
Το μυστικό των πρωταθλητών γίνεται έκφραση των αθλητών: «Με κάθε πέσιμο, μοχθώ να γίνω καλύτερος». «Με κάθε ρίψη της σφαίρας, αγωνίζομαι να ρίξω πιο δυνατά». Γι’ αυτό φτάνουν πέρα από το maximum. Παλεύουν για την τελειότητα.
Δε νικάς αν δεν πολεμήσεις τα μικρά ελαττώματα. Δεν κερδίζεις αυτούς τους μεγάλους αν δεν έχεις τελειοποιηθεί. Αυτό είναι αλήθεια στη ζωή γενικότερα. Ένα μικρό ελάττωμα μπορεί να καταστρέψει τη ζωή ενός ανθρώπου. Μην είσαι ευχαριστημένος με την μετριότητα – αγωνίσου για να φανείς αντάξιος σε ό, τι μεγαλύτερο υπάρχει μέσα σου.
Αυτό που γίνεται με τους αθλητές Ολυμπιακού επιπέδου θα πρέπει να συμβαίνει στον καθένα.Όλοι θα πρέπει να ανακαλύψουμε την επιθυμία, τις αγωνιστικές καρδιές, τον αγώνα για την τελειότητα και την πνευματική αλήθεια. Ο καθένας από εμάς παίρνει μέρος σε έναν αγώνα, μπροστά στο μεγαλύτερο κοινό που υπάρχει – την ανθρωπότητα. Η ελπίδα που έχω για τους ανθρώπους ως προς τη ζωή τους, τον κόσμο τους, είναι να κάνουν τον αγώνα τους με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορέσουν να πουν μαζί με τους μεγάλους αθλητές: «Έδωσα μια σωστή μάχη, τελείωσα την πορεία μου. Από εδώ και στο εξής για μένα έχει ετοιμαστεί το στέμμα της τιμιότητας».
Είναι γεγονός ότι τα μαθήματα για τη ζωή είναι ενσωματωμένα στον τομέα του αθλητισμού. Αναλυτικότερα, στον αθλητισμό συναντάμε πολύ περισσότερα από σώματα που απλά συναγωνίζονται. Έχουμε δει καρδιά και ψυχή και νου και χαρακτήρα. Μερικά από τα σπουδαιότερα μαθήματα για τη ζωή τα βρήκα να έχουν ενσωματωθεί στον κόσμο του αθλητισμού. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικά μόνο από αυτά τα ιδανικά και τις αρχές, πιστεύοντας ότι ίσως μπορούν να σας βοηθήσουν καθώς παλεύετε και παίζετε το παιχνίδι της ζωής, καθώς αγωνίζεσθε και μοχθείτε για τη νίκη, καθώς συναντάτε προβλήματα και περιστάσεις. Ένα από τα σπουδαιότερα μαθήματα που πήρα στον αθλητισμό είναι πως πρέπει να πειθαρχήσεις τη ζωή σου. Άσχετα με το πόσο μπορεί να είσαι, θα πρέπει να είσαι διατεθειμένος να διώξεις από τη ζωή σου τα πράγματα εκείνα που σε εμποδίζουν να φτάσεις στην κορυφή. Η πείρα μας λέει πως ένα από τα μεγάλα μυστικά για επιτυχία στον αθλητισμό είναι η καθαρή και πειθαρχημένη ζωή.
Οι άνθρωποι που θα πετύχουν πραγματικά σπουδαία πράγματα, είναι εκείνοι που έχουν τη θέληση να πειθαρχήσουν, να διατηρήσουν την καλή τους υγεία, τη ζωτικότητά τους, την αποδοτικότητά τους μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία σκληρής πειθαρχίας ως προς το τι δίνουν στο σώμα τους και τι κάνουν στη ζωή τους. Είναι κάτι πολύ σημαντικό, όσον αφορά στον πρωταθλητισμό.
Υπάρχει ακόμη μια σπουδαία αρχή στον αθλητισμό. Πρέπει να μάθεις να δουλεύεις σκληρά.Υπάρχει αυτή η αίσθηση που ένας αθλητής πρέπει ή να το μάθει, ή ποτέ δεν θα καταφέρει τίποτα. Πολλοί άνθρωποι έχουν την εντύπωση πως οι αθλητές δεν γίνονται αλλά γεννιούνται, ότι έρχονται στον κόσμο έχοντας κάποιες συγκεκριμένες συντονισμένες ικανότητες ή ταλέντα. Έχουμε, όμως, πεισθεί πως η σκληρή δουλειά είναι πολύ πιο σημαντική από την εκ φύσεως ικανότητα. Ο κάθε αθλητής θα μάθει πως όταν πάψει να εξασκεί τη δύναμή του, τις ικανότητές του, την αντοχή του, η καλή φυσική του κατάσταση θα τον εγκαταλείψει. Μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να φτάσεις στη κορυφή και να μείνεις εκεί, στον τομέα του αθλητισμού, και αυτός ο τρόπος είναι μέσα από ατέλειωτες ώρες σκληρής δουλειάς.
Πολλοί άνθρωποι μπορεί να έχουν εξαιρετικό ταλέντο ή ατομικά προσόντα απαραίτητα για την επιτυχία. Μπορεί να έχεις ικανότητες στην τέχνη ή στην μουσική, ή όποια δυνατότητα. Όμως τα ταλέντα αυτά ποτέ δεν θα ανθίσουν και δεν θα εξελιχθούν, αν δεν είσαι διατεθειμένος να πληρώσεις το τίμημα της σκληρής δουλειάς. Όπως το έχουν θέσει οι ψυχολόγοι, η πιο δημιουργική αρχή για την εξέλιξη της προσωπικότητας είναι η «σκληρή δουλειά». Συμφωνώ με τον Thomas A. Edison, τον σπουδαίο Αμερικανό επιστήμονα που είχε πει ότι «ιδιοφυΐα είναι 1% έμπνευση και 99% ιδρώτας». Το μυστικό της ζωής είναι 99 % ιδρώτας. Αυτό μπορείς να το μάθεις στον τομέα του αθλητισμού, αλλά μπορείς να το εφαρμόσεις και σε άλλους τομείς της ανθρώπινης προσπάθειας. Είναι η δουλειά που οδηγεί τον άνθρωπο στην κορυφή, σε κάθε δραστηριότητα.
Στη συνέχεια υπάρχει ακόμα ένα σημαντικό σημείο. Πρέπει να έχεις πίστη και αυτοπεποίθηση σ’αυτά που μπορείς να κάνεις. Όλοι οι πρωταθλητές εκπέμπουν αυτό το χάρισμα του να πιστεύουν ή να έχουν την πεποίθηση πως μπορούν να τα καταφέρουν – μια θέληση ή μια διανοητική στάση που λέει «Ξέρω πως μπορώ να το κάνω».
Ένα άλλο στοιχείο μεγάλης σπουδαιότητας, που είναι από τα πιο σημαντικά στην εξέλιξη κάποιου αθλητή, είναι η ικανότητα να αποδέχεται την ήττα και να ξεκινά και πάλι για τη νίκη. Ποτέ δεν είδα κάποιον μεγάλο πρωταθλητή να τα παρατά, αφού έχει δεχθεί ήττα. Κατά κάποιον τρόπο έχει την ψυχική δύναμη που δεν τον αφήνει να παραμείνει κάτω, του δίνει ώθηση για ακόμα μεγαλύτερη νίκη. Δεν το κάνουν μόνο στον αγώνα, το κάνουν και στη ζωή.
Είναι οι ήττες της ζωής που φτιάχνουν πρωταθλητές μέσα απο τον συναγωνισμό, όπως και στη ζωή – αυτή η ικανότητα να αποδέχεσαι την ήττα και να μετατρέπεις αυτή την ίδια αιτία που οδήγησε στην ήττα, σε συστατικό στοιχείο που φτιάχνει πρωταθλητές.
Όλοι γνωρίζουμε πως υπάρχουν φορές που η ζωή είναι σκληρή και απάνθρωπη, όταν πληγώνεσαι και συναντάς αναποδιές και ήττες. Ο πραγματικός νικητής στη ζωή είναι εκείνος που μπορεί να τα αντιμετωπίσει με πείσμα, με δύναμη ψυχής που δεν τον αφήνει να πέσει, με πίστη στο Θεό, με ένα κουράγιο που του επιτρέπει να συνεχίζει. Δεν μπορείς να νικήσεις έναν άντρα ή μια γυναίκα που αρνείται να ηττηθεί. Θα επανακάμψουν, θα θριαμβεύσουν.
Ένα άλλο πράγμα που συνάντησα στον αθλητισμό: πρέπει να έχεις κάτι πέρα από σένα, μια δύναμη μεγαλύτερη από τη δική σου, η οποία να μπαίνει, κατά κάποιο τρόπο, μέσα σε ένα κουρασμένο σώμα με μύες που πονούν, και να σε εμπνέει να κάνεις ότι καλύτερο. Όλοι οι αθλητές καταφεύγουν στη δύναμη αυτή όταν έχουν δώσει ότι ήταν να δώσουν, απευθύνονται στο Θεό και βρίσκουν μια δύναμη μεγαλύτερη από τη δική τους για να τους βοηθήσει.
Οι πρωταθλητές έχουν τον τρόπο να βρίσκουν βαθιά μέσα τους ανεκμετάλλευτους πόρους ή δυνάμεις που σε κάθε άνθρωπο υπάρχουν σε λανθάνουσα κατάσταση. Και όταν έχουν δώσει όλα τα άλλα, καταφεύγουν εκεί.
Υπάρχει μια δύναμη η οποία περιέχει ολόκληρη την ύπαρξή σου, μέσα από την οποία ζεις και κινείσαι, και αν πρσφύγεις στη δύναμη αυτή, θα σε βοηθήσει να πετύχεις τα καλά και σημαντικά πράγματα στη ζωή.
Αν θα δουλέψεις σκληρά, αν θα έχεις πίστη, αν θα μάθεις να δέχεσαι την ήττα και να μπορείς να επανέλθεις μετά, αν βασιστείς στη δύναμη του Θεού, θα είσαι θριαμβευτής στο παιχνίδι της ζωής – θα είσαι ο πρωταθλητής στην σπουδαιότερη από όλες τις προσπάθειες.
Ένα επιπλέον θέμα είναι ότι πρέπει να στοχεύουμε στην κορυφή. Γιατί οι άνθρωποι προσπαθούν να πετύχουν το ακατόρθωτο, ρισκάροντας τη ζωή τους και ανεβαίνοντας για να φτάσουν στο μέγιστο; Γιατί πάντα έχουν στόχο την κορυφή, θέτοντας το σώμα, το νου και το πνεύμα τους σε ακραίες δοκιμασίες; Η απάντηση βρίσκεται στο ότι ο άνθρωπος είναι προικισμένος με την ενστικτώδη παρόρμηση να φτάσει στην κορυφή. Στο ότι, αν αναλύσουμε τον κόσμο του αθλητισμού, μπορούμε να τον ερμηνεύσουμε μόνο όσον αφορά ανθρώπους που έχουν την ιδιόρρυθμη ψυχολογία του να θέλουν να καταρρίπτουν ρεκόρ, να κάνουν το απίθανο, να πετύχουν αυτό που δεν πέτυχε κανένας άλλος προηγουμένως. Αυτό το πνεύμα δεν εντοπίζεται μόνο στον κόσμο του αθλητισμού – μπορεί να βρεθεί σε όλους τους τομείς της ζωής. Βαθιά στην καρδιά κάθε ατόμου υπάρχουν σημαντικοί στόχοι που προσπαθεί να πετύχει.
Άσχετα με το πόσα μπορεί ο άνθρωπος να επιτύχει, πάντα θα είναι δυσαρεστημένος. Όσα και αν έχεις καταφέρει στον δρόμο του αθλητικού μεγαλείου, πάντα θα υπάρχει κάτι να σε κατατρώει, αυτή η αίσθηση του ότι δεν έχεις κάνει αρκετά. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ικανοποιηθεί, γιατί αν γίνει αυτό, η πρόοδος σταματά. Αυτή η δυσαρέσκεια είναι αναπόσπαστη προϋπόθεση για την πρόοδο. Για όσο χρονικό διάστημα αρνείται κάποιος να μείνει ικανοποιημένος από τις προσπάθειές του, για όσο έχει στόχους πέρα από αυτούς που έχει ήδη πραγματοποιήσει, θα οδηγείται σε σπουδαιότερα επιτεύγματα. Το Ολυμπιακό ρητό, τρεις λατινικές λέξεις που σημαίνουν «πιο ψηλά, πιο μακριά, πιο γρήγορα», το εκφράζει αυτό ωραία. Οι λέξεις αυτές, γραμμένες σε κάθε Ολυμπιακό Στάδιο στον κόσμο, παρουσιάζουν το πνεύμα του ανθρώπου.
Μερικές φορές οι άνθρωποι ξεχνούν πως υπάρχουν συγκεκριμένες ικανότητες στη ζωή, οι οποίες είναι απαραίτητες γι’αυτούς που θα αγγίξουν την κορυφή.
Η πρώτη απαραίτητη ικανότητα είναι η αυτοκυριαρχία. Αν έμαθα ένα πράγμα με τον αθλητισμό, είναι ότι πριν ο άνθρωπος αρχίσει να ανεβαίνει προς τα ύψη του μεγαλείου έξω απ’ αυτόν, πρέπει πρώτα απ’ όλα να μάθει να ελέγχει τον εαυτό του εσωτερικά. Οι περισσότεροι από τους μεγάλους παγκόσμιους πρωταθλητές, μαθαίνουν να κρατούν υπό έλεγχο τα συναισθήματά τους. Έχουν ένα συγκεκριμένο επίπεδο συναισθηματικής σταθερότητας. Αν θέλεις να γίνεις σπουδαίος στον αθλητισμό, πρέπει να μάθεις να ελέγχεις τα συναισθήματά σου. Και αυτό ισχύει γενικότερα για τη ζωή.
Κατά δεύτερο λόγο, πρέπει να χρησιμοποιείς το νου σου.
Ανακάλυψα ότι στον κόσμο του αθλητισμού υπάρχουν πολύ περισσότερα από το σώμα, ότι τουλάχιστον το 50 τοις εκατό της επιτυχίας εξαρτάται από το νου: από το τι σκέφτεσαι, τους στόχους σου και τη δημιουργική φαντασία του νου σου.
Παράλληλα, δεν πρέπει να αποθαρρύνεσαι. Και στον κόσμο του αθλητισμού το αντιμετωπίζεις αυτό καθημερινά. Πόσοι μεγάλοι πρωταθλητές, κάποια στιγμή στη πορεία τους δεν απογοητεύτηκαν; Δεν υπάρχει φορά που να μίλησα με κάποιον πρωταθλητή χωρίς να μου πει ότι κάποτε ήταν έτοιμος να τα παρατήσει, ότι είχε φτάσει σε ένα σημείο από όπου δεν έβλεπε διέξοδο, και μέσα στην απογοήτευση ήταν έτοιμος να σταματήσει – όταν ξαφνικά επιβλήθηκε ξανά στην πίστη που είχε στον εαυτό του και προχώρησε για να πετύχει κάτι σπουδαίο.
Μερικές φορές, το ανθρώπινο πνεύμα βρίσκεται σε διάθεση κατάθλιψης και αμφιβολίας, αλλά αν βρεις ξανά το δρόμο σου πέρα απ’ αυτά και να προχωρήσεις, με το νου σου προσηλωμένο στον στόχο της κορυφής, κάνοντας ένα λάθος λιγότερο την ημέρα και προσπαθώντας για το καλύτερο που μπορείς να κάνεις, τότε έχεις βρει το μυστικό για να φτάσεις στην κορυφή.
Δεν πρέπει να λησμονούμε ακόμη ότι θα πρέπει να στοχεύεις πράγματι στην κορυφή. Έχω γνωρίσει πολλούς αθλητές που περιόρισαν τον εαυτό τους, αδυνατώντας να αντιληφθούν αυτά που θα μπορούσαν να κάνουν. Ναι, είχαν στόχο, κάτι μικρότερης σημασίας που ήθελαν να πετύχουν, όμως δεν ήταν αρκετά μεγάλος στόχος ώστε να τους προκαλέσει, ούτε αρκετά σημαντικός ώστε να βγάλει από μέσα τους αυτά που έκρυβαν. Έχω δει αθλητές εκπληκτικών δυνατοτήτων απλά να υπάρχουν ως αθλητές, τη στιγμή που θα μπορούν να είχαν γίνει σπουδαίοι – και ξαφνικά κάποιος να τους ανοίγει τους πνευματικούς ορίζοντες με το όραμα του τι θα μπορέσουν πραγματικά να κάνουν. Είναι απίστευτο τι μπορεί να συμβεί όταν αλήθεια στοχεύεις στην κορυφή, όταν αλήθεια δίνεις ότι διαθέτεις για να πετύχεις αυτό που θέλεις.
Οι άνθρωποι πρέπει να διευρύνουν τον πνευματικό τους ορίζοντα. Δεν μπορείς να γνωρίζεις τις δυνατότητες που κρύβεις μέσα σου, μέχρι να προσπαθήσεις για το μέγιστο. Ποτέ δεν ξέρεις τι έχεις μέσα σου, αν δεν βρεις κάτι που θα καταφέρει να τα βγάλει όλα στην επιφάνεια.
Δεν θα πρέπει να στοχεύσουμε στην κορυφή μόνο ως προς τις αθλητικές επιδόσεις, αλλά και ως προς τον χαρακτήρα. Πρέπει να στοχεύεις προς ότι σπουδαιότερο υπάρχει στο στερέωμα. Προς το Θεό. Μερικοί από τους σημαντικότερους αθλητές που γνώρισα, ήταν αθλητές που είχαν βάλει ως στόχο τους αυτό που θεωρούσαν το πιο σημαντικό στον κόσμο, το Θεό. Στόχευαν στο Θεό για να τους βγάλει ό,τι έκρυβαν μέσα τους.
Αρκεί να τοποθετήσεις το υψηλότερο πράγμα που υπάρχει σε τούτο το στερέωμα μέσα σου και – είναι παράξενο – όλα αρχίζουν να ζωντανεύουν γύρω σου. Αυτό ανακάλυψα στον κόσμο του αθλητισμού: ότι οι άνθρωποι θέλουν να φτάσουν στην κορυφή, ότι έχουν μέσα τους τις ικανότητες που καθιστούν την κορυφή προσιτή. Έχουν αυτοπειθαρχία και ελέγχουν τον εαυτό τους διαρκώς. Χρησιμοποιούν το νου τους, τη δημιουργική τους φαντασία. Ποτέ δεν αποθαρρύνονται, ατενίζουν πάντα την κορυφή και στοχεύουν σε ότι υψηλότερο. Προχωρούν προς το απώτατο, ζητούν ότι πιο βαθύ υπάρχει και πολλοί από αυτούς στοχεύουν προς το Θεό.
Αξίζει, επιπλέον να αναφερθούμε στον άλλο στόχο μας που είναι να γίνεις το άτομο που έπρεπε να είσαι. Ο καθένας από εμάς έχει κάποιο στόχο ή ιδανικό ως προς το είδος του ατόμου που θα ήθελε να γίνει. Όμως η μεγαλύτερη τραγωδία με τους περισσότερους είναι η εξής: δεν γνωρίζουμε πώς να γίνουμε τα άτομα που θα θέλαμε. Έχουμε στόχους, αλλά είναι λίγο – πολύ αόριστοι και νεφελώδεις. Μπορεί ακόμα και να προσδιορίζονται με ακρίβεια, αλλά επειδή δεν ξέρουμε πως να τους πετύχουμε, τους εγκαταλείπουμε και έτσι ποτέ δεν φτάνουμε στο να γίνουμε όπως θα θέλαμε.
Ως προς το να γίνεις το άτομο που οφείλεις να είσαι, υπάρχει ένα μέσο πολύ σημαντικό, το οποίο αναγνωρίζει ο αθλητικός κόσμος: πρέπει να αναλύσεις τον εαυτό σου, να δεις τις αδυναμίες σου και να δουλέψεις για να τις καλύψεις. Αυτό είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που καλείται κάποιος να κάνει.
Δεν γίνεται να αντιδράς αρνητικά ως προς τις αδυναμίες σου και να προσδοκάς να κατακτήσεις την επιτυχία. Το μεγαλείο του αθλητικού κόσμου, για μένα, είναι ότι έχει να κάνει με το να ξεπερνάς τις αδυναμίες. Μερικές από τις καλύτερες ιστορίες που ξέρω, είναι ιστορίες στις οποίες άνθρωποι αναγνώρισαν τις αδυναμίες τους, ασχολήθηκαν θετικά μαζί τους, τις ξεπέρασαν και προχώρησαν σε ύψη δυσθεώρητα.
Αν θέλεις να γίνεις σπουδαίος σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής, ανάλυσε τον εαυτό σου, βρες τις αδυναμίες σου και δούλεψε για να τις καλύψεις.
Αβίαστα, λοιπόν, συνάγεται το συμπέρασμα ότι, αν θέλεις να γίνεις το άτομο που πρέπει να είσαι, χρειάζεται να δέχεσαι με ευχαρίστηση τον συναγωνισμό. Γνωρίζουμε όλοι ότι δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τον συναγωνισμό στη ζωή, είναι αναπόσπαστο στοιχείο της προόδου. Τι εννοώ λέγοντας «συναγωνισμός»; Συναγωνισμός σημαίνει να θέτει κάποιος ένα μέτρο σύγκρισης για σένα, το οποίο θα έπρεπε να έχεις θέσει εσύ για τον εαυτό σου. Είναι αυτό το εξωτερικό ερέθισμα ή η ώθηση που σε αναγκάζει να τοποθετήσεις ψηλότερα τα όριά σου και να βάλεις το σημάδι σου λίγο παραπάνω.
Ο συναγωνισμός σε αναγκάζει να επανεκτιμήσεις τις ικανότητές σου, να τοποθετήσεις τα όριά σου ψηλότερα, να μεγαλώσεις τους ορίζοντές σου, έτσι ώστε να μπορείς να πετύχεις σπουδαιότερα πράγματα.
Επιπλέον, αν θέλεις να γίνεις το άτομο που θα έπρεπε να είσαι, πρέπει να αγωνίζεσαι τίμια. Ο αθλητισμός έχει έναν συγκεκριμένο βασικό ηθικό κανόνα ως δικλείδα ασφαλείας, ο οποίος κανόνας του προσδίδει νόημα και σκοπό. Το αθλητικό πνεύμα είναι θεμέλιος λίθος για τον κόσμο του αθλητισμού.
Είναι γεγονός ότι η ηθική συμπεριφορά περνάει από τον στίβο στη ζωή, και ο άνθρωπος που παραβιάζει τους κανόνες στο στίβο, θα κάνει μονίμως παρόμοιες παραβάσεις στους νόμους της κοινωνίας. Το να είσαι τίμιος αθλητής είναι αμετάκλητα συνδεδεμένο με το μεγαλείο στη ζωή.
Από όλα τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι, αν θέλεις να γίνεις το είδος του ατόμου που ξέρεις πως πρέπει να είσαι, πρέπει να αναλύσεις τον εαυτό σου, να εντοπίσεις τις αδυναμίες σου και να προσπαθήσεις να τις ξεπεράσεις. Επίσης, να χαίρεσαι με τον συναγωνισμό, να στοχεύεις στην κορυφή, και να βγάζεις από μέσα σου αυτό το κάτι περισσότερο. Ακόμη, να είσαι έντιμος αθλητής, είτε κερδίζεις είτε χάνεις. Επιπλέον, να έχεις ενθουσιασμό και – τελευταίο μα πάνω από όλα – να βάλεις στη ζωή σου το Θεό. Και με Εκείνον να σε εμπνέει, να σου δίνει κίνητρο, να σε ανεβάζει και να σε ενδυναμώνει, μπορείς να φτάσεις ψηλά στη ζωή.
Νικόλαος Λ. Μωραίτης. Ph.D.
Διεθνείς Σχέσεις-Συγκριτική πολιτική-
Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ.
Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου