ΠΟΣΗ ΧΑΡΑ ΘΑ ΜΟΥ ΣΤΕΡΗΣΟΥΝ ΑΚΟΜΗ;;;;;;;;;

       
 (προχτές λέει στο Δημοτικό Συμβούλιο ο Νώντας ο Μαυροκέφαλος δεν ψήφισε τη διάθεση της πίστωσης των 10.000, 00 (περίπου) ευρώ για την έλευση Γάλλων ποιητών για να απαγγείλουν ποιήματα!!!!!!)

Ξέρεις Νώντα εκείνα τα «ξαφνικά» που μας γεμίζουν χαρά και μας δίνουν… ελπίδα;
Σα την ελπίδα της… αποτέφρωσης! Εκείνης μωρέ που μου στερήσανε οι άκριτες επιλογές μας πριν ένα μήνα! Μη γελάς μωρέ, σοβαρά μιλάω! Ξέρεις πως ένοιωσα όταν συνειδητοποίησα πως, δεν έκρινα σωστά, δε σκέφτηκα καθόλου; Δε αξιολόγησα την ευεργεσία που μου… χαριζόταν, ότι τα σκουλήκια δε θα με τρώγανε αιωνίως, αλλά και την ευεργεσία μου προς το… μέλλον του τόπου, όπου δε θα μόλυνα με το… βρωμο-σαρκίο μου την Ομηρική του γη!
Αλλά και τη δωρεά μιας στράτας στο Λαζαρέτο υπό τη σκέπη της Αυγουστιάτικης πανσελήνου… γεροντάκι με… το μπαστουνάκι μου! (Φιλοδοξία και τούτη!)
            
Ελπίδες ζωής που απερίσκεπτα, άκριτα εντελώς, δε συμβάλλαμε να… ευοδωθούν! Γι αυτό πριν αποφασίζουμε ας… σκεφτόμαστε! Τέτοια κολοσσιαία ζητήματα ζωής χρήζουν θετικής αξιολόγησης και… προστασίας! Γιατί άμα τα χάσεις άντε να… τα ξαναβρείς!
Και τώρα, ερήμην μου πια, θέλεις να μου στερήσεις μια ακόμη… ελπίδα! Όχι, φίλε Νώντα μη μου το κάνεις αυτό! Σκέψου την ανάγκη μου για ποίηση, για  πολιτισμό, σκέψου το… Γαλλικό μας φθινόπωρο με Ρεμπό, Μπωντλαίρ, Λωτρεαμόν… Πόσο καιρό φίλε Νώντα περιμένω ένα βράδυ που θα μου απαγγείλουν Γάλλοι - γνήσιοι Γάλλοι – γαλλικούς στίχους αξίας… 10.000,00 ευρώ!!!! Κι έρχεσαι σύ, με την εξουσία του Δημοτικού Συμβούλου, έτσι χωρίς περίσκεψη, χωρίς τύψη, χωρίς αιδώ, να μου στερήσεις αυτή τη μικρή – τεράστια χαρά! Γιατί ρε Νώντα μου το κάνεις αυτό; Γιατί αρνείσαι –εν καιρώ κρίσης μάλιστα- στον τόπο σου τέτοια πολιτιστική τιμή; Γιατί; Για δέκα ψωροχιλιάρικα, και ενάντια μάλιστα στους συναδέλφους σου, που ιστάμενοι στο ύψος του πολιτισμού μας, κοστολογούν πολιτισμένα την αξία των γαλλικών στίχων!!!
Σε καιρούς οικονομικής κρίσης και… πνευματικής λιτότητας, σε καιρούς που τα μισά Θιακόπουλα πάνε σχολείο με εράνους και… ζητιανιά, σε καιρούς που στέλνουμε τους  επισκέπτες μας σε αδιάβατους δρόμους και… ψεύτικους προορισμούς, σε καιρούς που κλαίμε (σ)τα λιμάνια μας και χάνουμε τη γη μας γιατί… μεγαλοψυχούμε, σε καιρούς μετά-ανθρώπινους, μη στερηθούμε και τους ποιητές εκ του… προχείρου!!!

                                                                         Ευθύμιος Βαρβαρήγος