Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2016

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΣΥΦΑΜΕΛΙΤΗ ΜΟΥ ΑΝΤΡΕΑ ΒΑΡΒΑΡΡΗΓΟ


                                                            
Της Παντοφίλης Βαρβαρήγου

Αντρέα μου, φίλε και συφαμελίτη μου

Σ’ αποχαιρετώ με τόσο πόνο, όσος χωράει σε κάθε τελευταίο αποχαιρετισμό...
Η φωνή σου γλυκειά κι ευγενική πάντα στ’ αυτιά μου, το καθαρό σου βλέμμα στα μάτια μου, η γνήσια έγνοια σου για τη φαμελιά και το κοινό μας όνομα στην καρδιά μου... «Δεν είναι τυχαίο, μωρέ, έχουμε νια σταλαματιά που μας ενώνει...  Άστηνε πούθενε έρχεται... πειράζει;»

Όχι, Αντρίκο μου, ασφαλώς δεν πειράζει... Το όνομα όσο δεν έχει σημασία, άλλο τόσο είναι ο σπάγκος ο γερός που τεντώνει και δένεται στη ρίζα... Κι εσύ αυτή τη ρίζα την υπολόγιζες και την τιμούσες... 

Κρατώ τα λόγια σου, τα καλοσυνάτα για τη μάνα και την αδερφή μου, κρατώ τις κατάκαρδες ευχές σου για το μοναχογιό μου στη γιορτή του, κάθε χρόνο, χωρίς να λείψεις ποτέ... Κρατώ τη σκέψη σου για την πατρίδα και τη γλώσσα μας, «Πώς εγίνανε έτσι, μωρέ Παντοφίλη μου, τα γράμματα... Πού πάμε, αφέντη μου;» Κρατώ το λόγο σου βαθύ κι ανήσυχο και στοχαστικό ν΄ ακουρμένομαι, όπως τον κάθε λόγο τον ποιητικό... 

Οδηγός, Οδηγός, Αντρίκο μου, και Σκέπη...

«Γιά Ποιό Ταξίδι Πάλι Κίνησες Νά Πάς
                        Πουλί Πικρά Ταξιδεμένο;
                  Τόσα Ταξίδια Δεν Εχόρτασες Ποτέ Να τ’ Αγαπάς;
                  Τα Τόσα Πέλαγα Σέ Ποιά Στεριά Σέ Κράτησαν Δεμένο;

                   Τί Έχει Απομείνει Απ’ Όσα Αγάπησες Καί Σε Δονούν;
                   Τί Νάχει Μείνει Απ’ Όσα Μίσησες Καί Σέ Πονούν;
                   Τόσα Ταξίδια, Πώς Καί Δέν Εχόρτασες; 
                   Πώς Δέν Τά Γιόρτασες;»       Ιούλιος 2009 (1) 
                                                                                  
Κρατώ και τα Ταξίδια και τα Πέλαγα, που χάσανε έναν ακόμα ποιητή τους...

                                              Καλοτάξιδος!
                                              Καλοτάξιδος, Αντρίκο κι Ορθόπλωρος!
Όπως το λένε στη δική σας γλώσσα, τη Ναυτική, τη Μαγική...


                                                    Η συφαμελίτισσα, η Παντοφίλη.

                       

Ανδρέας Π. Βαρβαρρήγος, «Γιά Ποιό Ταξίδι», Δεν Περισσεύουν Χειροκροτήματα, Φήμιος, Δημοτικές και Πολιτιστικές Εκδηλώσεις Ιθάκης, Αθήνα 2010, σ. 63.  Κατά την αντιγραφή, κρατήθηκε απολύτως ο τρόπος γραφής, ο τονισμός και η στιχοθέτηση του ποιητή Ανδρέα Βαρβαρρήγου.

2 σχόλια: